有關(guān)京劇的諺語(yǔ)
臺(tái)上三分鐘,臺(tái)下十年功;要練驚人藝,須下苦功夫
和京劇有關(guān)的俗語(yǔ)
嘴上沒(méi)有功,吐字聽(tīng)不清。藝術(shù)是件寶,不學(xué)得不了. 有板有眼叫戲,沒(méi)板沒(méi)眼叫屁。有勁使在功上,有功用在戲上. 早扮(戲)三光,晚扮(戲)三慌。臺(tái)上一聲啼,臺(tái)下千人淚;臺(tái)上一聲笑,臺(tái)下萬(wàn)人歡。臺(tái)上一張口,便知有沒(méi)有。臺(tái)下靜,聲小也能聽(tīng)得清。臺(tái)下動(dòng),聲音再大也沒(méi)用。玩藝兒是假的,精氣神兒是真的。戲無(wú)情不動(dòng)人,戲無(wú)理不服人,戲無(wú)絕不驚人. 學(xué)到知羞處,方知藝不高。演員上了臺(tái),一步值千金。要想戲路通,全靠幼時(shí)功。要想藝深,就得用心。一遍功夫一遍巧,一遍拆洗一遍新。一日不練自己知道,兩日不練同行知道,三日不練觀眾知道。知戲文戲理,才能唱出好戲。臺(tái)上一分鐘,臺(tái)下十年功 臺(tái)上無(wú)大小,臺(tái)下立規(guī)矩。四、五人能當(dāng)千軍萬(wàn)馬, 私下練,臺(tái)上見(jiàn)。十幾步能走海角天涯。三分扮相,七分眼神。百日笛子千日簫,小小胡琴拉斷腰 不練三冬兩夏,哪能學(xué)會(huì)唱、念、做、打 唱戲的是“瘋子”,看戲的是“傻子”。唱戲碰了釘,才知藝不精 功夫練到家,上臺(tái)不怯場(chǎng)。好花得綠葉配,好角得眾人扶。好戲把人唱醉,壞戲把人唱睡。教會(huì)徒弟,餓死師父。只有狀元徒弟,沒(méi)有狀元師父。凈行要撐,旦行要松,生行要弓,武行取當(dāng)中。蘭花手,荷葉掌,握拳如鳳頭。練到老,唱到老,學(xué)到八十不算老。慢板要緊,快板要穩(wěn),散板要準(zhǔn)。腔好唱,味兒難磨。勤學(xué)通百藝,苦練出真功。拳不離手,曲不離口。日月燈,云霞帳,風(fēng)雷鼓板,天地間一場(chǎng)大戲;湯武凈,文武生,桓文丑末,古今人俱是角色。臺(tái)上三分鐘,臺(tái)下十年功。字不正聽(tīng)不清,腔不回不中聽(tīng)。字不清,唱不明。慢要松,緊要繃,不緊不慢才算功。寧輸后臺(tái)不輸前臺(tái),只許藝高不許膽大。七分念白三分唱,白是骨頭唱是肉。千斤話白四兩唱,三分唱念七分作。一臺(tái)無(wú)二戲,救場(chǎng)如救火。一臺(tái)戲得合手,不合手戲準(zhǔn)丟。一天不練就回,兩天不練就生,三天不練就沒(méi)。以熟為巧,以巧為妙。
關(guān)于京劇的諺語(yǔ)要5個(gè)
戲不離技,技不離戲老師開(kāi)錯(cuò)了蒙,如同放火燒身旦角要媚不要美,花臉要美不要媚臺(tái)上三秒鐘,臺(tái)下三年功以功保戲,以戲帶功,以教保演,以演促教寧穿破,不穿錯(cuò)